Tie Break World - Mart 2022

ELİF UZUN Aynı zamanda diğer bir ismim daha var, Lahira Uzunović diye. Sarajevo,Bosna Hersek doğumluyum. 30 yaşımdayım ve profesyonel voleybolcuyum. Aynı zamanda Hacettepe Üniversitesi’nden mezun bir İngilizce öğretmeniyim. Meraklı olduğum,ilgi duyduğum konu çok fazla olsa da hobilerim o kadar yoktur. Yoğun maç ve antrenman temposundan kalan zamanlarda vaktimi arkadaşlarıma ve aileme ayırarak ve mümkün oldukça dışarıda vakit geçirmekten mutluluk duyarım. İlk görüşte aşk oldu benim için voleybol.İlk antrenmana gittiğim günden itibaren voleybola büyük bir tutku ile bağlandım,o sahada olmak,topu bir şekilde kontrol etmeye çalışmak beni çok mutlu ediyordu. Her hobimden ve yeni denediğim şeyden çabuk sıkılan bir çocuktum o yüzden annemler voleyboldan da başka bir şeye geçeceğimi düşündü ama hiç öyle olmadı.Daha çok antrenman yapmak için,daha çok salona gitmek için sürekli başlarının etini yerdim,evde olduğum zamanlarda hem onların hem komşuların başını şişirirdim duvara vurduğum topun sesleri ile. O topu da kulüpten çalmıştım,buradan affına sığınarak onu itiraf ediyorum.Ve o ilk günden 23 yıl geçmesine rağmen halen aynı tutku ile bu spora bağlıyım,sağlığım el verdikçe de onu yapmaya devam etmek istiyorum. Öncelikle bizlere biraz kendinizden bahseder misiniz? Elif Uzun kimdir? Genç yaşınızda voleybol için ülkenizi bırakıp Türkiye' ye geldiniz. Annenizin de sizi yalnız bırakmamak için istifa edip sizinle geldiğini okuduk. Bu kararı alma cesaretini nasıl topladınız? Neden Türkiye'ye gelmek istediniz? Aslında bu kararı verirken yaşım çok küçük olduğu için kararın ne denli ciddi olduğunu bence çok farkında değildim.15 yaşımdaydım ve Türkiye,hayatımı kökten değiştirmek yeni bir macera gibi görünüyordu. Sadece " Ben giderim voleybolumu oynarım her şey çiçek böcek olacak" gibisinden düşündüm. O yaşlarda hepimiz biraz hayalperest ve çok umut dolu olduğumuz için bu şekilde gelişir gibi düşündüm ben. Aslında geriye dönüp baktığım zaman öyle de oldu.Çok zorlandığım zamanlar tabii ki var ama yeni bir dil,yeni bir kimlik,yeni bir bakış açısı elde edindim. Bu çok paha biçilmez bir şey bence. "İlk görüşte aşk oldu benim için voleybol" Önemli bir maç kazandığınızda genelde sevinçler esnasında aklınıza ilk ne gelir? Ben maçı kazanana kadar hep kafamda bir sayı daha konsantre ol,5 sayı sonra maç bizim devam et gibi şeyler söylediğim için kendime o maçı aldığımız anın ilk başta farkında olamıyorum genelde.Takım arkadaşlarımın mutluluğunu,hocaların sevincini gördükten sonra ama ben de farkına varabiliyorum ve herkesle beraber o çemberin içinde mutluluk yaşıyorum.Aklıma gelen şey genelde puan tablosu olur,bunu aldık şimdi kaçıncıyız,rakiplerimiz kaçıncı olacak gibisinden.