Tie Break World - Nisan 2022

"Medya önünde de çok geri plandayız." 2016 Rio Olimpiyatlarını kaçırdıktan sonra aslında daha profesyonel oldum diyebilirim. Öncesinde de çok büyük emek veriyordum ama hiç bu kadar üzüleceğimi düşünmemiştim. Bir kota hakkı var, arkadaşım ile birlikte en son maça kaldık. Bir tur atlayan olimpiyata gitmeye hak kazanacaktı ve sabahtı maçım, akşam saat 10 a kadar oturup ağladığımı biliyorum yenildim diye. Arkadaşım gittiği için çok mutluyum ama ben başaramadığım için çok üzülmüştüm. Bir daha bunu yaşamamak için dört elle sarıldım. O andan itibaren her şeyim değişti. Profesyonel olarak bir diyetisyenle çalışmaya başladım, pilates antrenörüm var vs. Aslında her şeyi ne kadar profesyonel yapabilirsem o kadar iyi olacağına inandım. Bir dönüm noktası gibi oldu. Antrenman rutini çok zor. Haftanın altı günü, ve bu altı günün büyük bir çoğunluğu çift antrenman yapıyorum. Sadece pazar günü off. Sabah 8-11, öğlen de 15-18 antrenmanımız var. Sabah 6 da mesai başlıyor. Bazen tamamen şakasına ‘’memur gibi çalışıyoruz’’ diyorum :) Akşam ekstra bir faaliyet gösteremiyoruz, uyumamız gerekiyor çünkü sabah antrenmanına hazır olmak durumundayız. Bazen güzel bazen zorlu bir süreç diyebilirim. 2016 Rio Olimpiyatlarını kaçırmış olmanız sizi nasıl etkiledi? Antrenman rutininden bahsedebilir misin? Bunun eksikliğini hissediyorum. Altyapı olarak baktığımızda Türkiye’de en çok lisansa sahip olan ikinci federasyon badminton. Ama dediğin gibi üst dizey sporcular maalesef yok oluyorlar. Üniversite ve tamamen spor arasında bir seçim yapmak zorunda kalıyorlar genelde. Burada gerçekten kendi adıma şunu söyleyebilirim ki ben istemesem, ben mücadele etmesem bazı şeyler çok zor olurdu. Geçen sene Avrupa üçüncüsü oldum ve ben herkese ‘’Neslihan Avrupa üçüncüsü oldu’’ demesem kimsenin bundan haberi olmaz belki de. Ama futbolda bir Avrupa üçüncülüğü senelerce konuşulur. Medya önünde de çok geri plandayız. Yavaş yavaş biz kendimiz sporumuzu tanıtmaya çalışıyoruz ama tabii ki daha çok fazla şey yapılabilir. Neden olmasın?